آبسه ، کیست نیست!

آبسه یک حالت التهابی کلینیکی است که دندان پزشک با معاینه آن را تشخیص می دهد. آبسه در عکس رادیوگرافی اغلب ممکن است دیده نشود. آبسه به تنهایی بعد از مرگ پالپ (عصب) دندان و عفونی شدن کانال های دندان می تواند به وجود آمده باشد یا بعد از وجود یک کیست یا گرانولوم ایجاد شده باشد.

شیوع کیست های حقیقی بالا نیست بنابراین برای درمان ابتدا به سراغ درمان منشأ (دندان) می رویم. برای دندان پزشک در مرحلهٔ درمان فرقی نمی کند که آن چه در عکس رادیوگرافی می بیند کیست باشد یا گرانولوم چرا که در مرحله درمان اولیه بیشتر موارد فقط درمان ریشه مشکل را حل می کند.

بعد از درمان منشأ احتمالی که یک دندان پوسیده یا ضربه دیده یا پرشده است، معمولاً منتظر می مانیم که ضایعه به سمت کوچک شدن برود. درمان دندان دو راه دارد، اولی درمان ریشه (عصب کشی) است و راه دوم حذف صورت مسئله با کشیدن دندان است.

در بررسی روند درمان ممکن است که نیاز به خارج شدن ضایعه (تا اینجا هم کیست نیست!) وجود داشته باشد که در این حالت درمان جراحی برای شما انجام می شود. در ضایعات خیلی بزرگ که احتمال کیست واقعی بودن بالاست، از آنجایی که ممکن است فقط با درمان ریشه معمولی، مشکل حل نشود، ممکن است که منتظر نتیجه نمانیم و براساس سن و شرایط بیمار تصمیم بگیریم که بلافاصله درمان جراحی با خارج کردن ضایعه و فرستادن آن برای روشن شدن ماهیت آن درآزمایشگاه پاتولوژی صورت دهیم.

شکست ایمپنت(دلایل)

ایمپلنت‌های دندان با وجود مزایای بسیار زیادی که دارند ممکن است در  برخی از مواقع دچار شکست شوند.عوامل تاثیر‌گذار در شکست ایمپلنت دندان عبارتند از:

با رعایت نکاتی شما می توانید عمر ایمپلنت های دندانی را چندین  سال افزایش دهید.

مهمترین نکات نگهداری از ایمپلنت دندانی:

1:سه هفته اول با ایمپلنت دندانی نجویید

امروزه جراحی کارگذاشتن ایمپلنت در فک بسیار سریع و آسان انجام می‌شود. اگر این جراحی‌ها به صورت یک مرحله‌ای انجام شده باشند و برای شما اباتمنت‌ (ابزار شکل‌دهنده لثه) بسته‌شده باشد، حداقل در 3 هفته اول پس از عمل باید از جویدن غذا روی محل ایمپلنت شده خودداری کنید.

2:مراقب عفونت باشید

بزرگ‌ترین عامل شکست‌های اولیه درا مرحله یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان به دلیل عفونت یا عدم ثبات کافی ایمپلنت در جایگاه خود است.

 در حالی که مورد دوم به تکنیک عمل و جراح مربوط می‌شود اما عفونی شدن ایمپلنت بسیار به مراقبت‌های پس از آن بستگی خواهد داشت.

 شستشوی مداوم با دهان‌شویه‌های دارویی و استفاده از سواب‌های پنبه‌ای آغشته به کلرهگزیدین یا مسواک‌های خیلی نرم برای برداشتن ذرات و بقایای غذا از محل جراحی و همچنین استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های تجویزشده به‌وسیله جراح تا آخرین دوز و در فواصل زمانی تعیین شده کارساز است.

 3:ایمپلنت را مسواک بزنید

پس از برداشته‌شدن بخیه‌ها باید ناحیه ایمپلنت‌شده در داخل دهان کاملا مسواک‌زده شود. زدن مسواک به صورت 3 بار در روز و همچنین استفاده از دهان‌شویه‌ها یا حتی آب معمولی یا سرم فیزیولوژی پس از هر وعده غذا به حذف ذرات غذایی و بافت‌های نکروزه که باعث تجمع و لانه‌گزینی میکروب‌ها می‌شوند بسیار کمک خواهد کرد.

 4:بهداشت دهان را رعایت کنید

در قسمت‌هایی از دهان که به دلیل وجود پروتز‌های ثابت یا متحرک یا بیرون‌زدگی پرکردگی‌های دندانی، احتمال گیر غذایی یا تحریک لثه و ایجاد آماس وجود دارد، لازم است پس از هر وعده‌غذایی و به کمک نخ‌دندان و مسواک‌های مخصوص سطوح بین‌دندانی و زیر پونتیک‌ها را تمیز کرد.

 در نواحی غیرقابل دسترسی مانند سطوح پشتی دندان‌های عقل و آسیا‌های بزرگ که امکان مانور از مسواک‌های معمولی سلب می‌شود، می‌توان از مسواک‌های بچگانه که در اندازه‌های کوچک‌تری هستند، استفاده کرد.

یکی از بهترین روشهای نوین بهداشت دهان و دندان ، دستگاه واتر جت یا واتر فلاس است. 

افراد دارای ایمپلنت ، حتما ازین دستگاه استفاده کنند. 

 5:هر 6 ماه یک بار به دندانپزشک مراجعه کنید

مراجعه‌ مداوم 6 ماهه به دندان‌پزشک برای اندازه‌گیری عمیق شیار لثه‌ای و همچنین بررسی احتمال وجود آماس، گیر غذایی و تحلیل استخوان در اطراف ایمپلنت، بسیار ضروری است. اگر جراحی و قرار دادن پروتز به‌وسیله یک نفر انجام شده باشد، باید به وی مراجعه کرد اما اگر جراح پس از قرار دادن ایمپلنت در فک برای انجام مرحله بارگذاری شما را به متخصص پروتز یا دندان‌پزشک دیگری ارجاع کرده است، مراجعه‌های سالیانه شما برای چکاپ ایمپلنت باید به دندان‌پزشکی باشد که مرحله پروتز شما را انجام داده است. بالطبع اگر وی در جریان معاینه‌های سالیانه تشخیص دهد که نیاز است شما به‌وسیله جراح نیز مورد معاینه قرار گیرید در آن صورت خود وی شما را نزد جراح اولیه هدایت خواهد کرد.

 6:برای تمیز کردن ایمپلنت از اشیای نوک تیز استفاده نکنید

هرگز برای تمیز کردن غذا از اطراف ایمپلنت‌های خود از خلال دندان یا وسایل فلزی نوک‌تیز استفاده نکنید زیرا این قبیل اشیاء می‌توانند به سد شکننده بافت نرم اطراف ایمپلنت صدمه وارد کنند و باعث شروع آماس در محل شوند.

 عمر مفید 25 سال را برای ایمپلنت ها انتظار داشته باشید

امروزه با به کارگیری تکنولوژی‌های جدید در طراحی کلی و ساخت سطوح خارجی ایمپلنت‌ها، عمر عملکرد آنها در فک بسیار افزایش یافته و معمولا ایمپلنت‌ها برای زمانی بیشتر از 25 سال کارکردن در استخوان فک آماده شده‌اند. بهره‌وری بهینه از این ایمپلنت‌ها عموما به مراقبت از آنها، حفظ بهداشت دهان، مراجعه سالیانه به دندان‌پزشک پروتزیست و رعایت توصیه‌های بهداشتی وی بستگی دارد.

کیست  دندان چیست ؟

کیست دهان برآمدگی هایی است که داخل و اطراف دهان ایجاد می شود. کیست در واقع کیسه ای بافتی حاوی مایع یا مواد دیگر است که ممکن است روی لب، گونه، لثه و فک شکل گیرد. کیست دندان معمولا در کنار یا اطراف دندان تشکیل می‌شود. رشد کیست‌ها معمولا آهسته بوده، اما می‌توانند باعث تحلیل فک شده یا عوارض دیگری را پدید آورند.

کیست دندان شایع‌ترین کیست ادنتوژنیک است که در اثر نکروز پالپ (مغز) دندان، پوسیدگی یا آسیب‌دیدگی دندان ایجاد می‌شود. کیست دندان معمولاً علامتی ندارد، مگر آن که عفونت ثانویه وجود داشته باشد و باعث درد شود. این نوع کیست در اکثر موارد در نوک ریشه‌های دندان‌های درگیر ایجاد می‌شود. گاهی اوقات کیست حتی پس از کشیدن دندان آسیب دیده از بین نمی‌رود.

انواع کیست‌های دهان

کیست‌های دهان و دندان انواع بسیاری دارد. در اینجا به چهار نوع شایع آنها اشاره می‌کنیم:

۱- کیست پری آپیکال (رادیکولار):

این نوع کیست، عارضه جانبی عفونت درمان نشده ریشه دندان و مرگ عصب دندان است و در پایه دندان تشکیل می‌شود. مواد عفونی داخل دندان به بیرون بافت‌های اطراف آن منتشر شده و منجر به التهاب و تشکیل کیست می‌شود. کیست به خودی خود ممکن است به آبسه (لینک به آبسه) تبدیل شود یا اینکه در همان حد باقی بماند.

۲- کیست دنتی‌ ‌ژروس:

این کیست در نزدیکی و یا بر تاج دندان عقل نهفته تشکیل می‌شود. اگر کیست بیش از حد نزدیک به دندان آسیاب دوم رشد کند، ممکن است موجب باز جذب ریشه دندان آسیاب در بدن گردد. کیست دنتی ژروس بزرگ ممکن است در اطراف دندان‌های نامرتب و غیرهمتراز حرکت کند. در موارد بسیار نادر، کیست دندان عقل با رشد سرطان دهان در ارتباط است.

۳- کیست ادنتوژنیک:

این‌ها کیست‌های متفرقه‌ای هستند (غیر از کیست پری اپیکال و دنتی ‌ژروس) که در استخوان فک تشکیل می‌شوند. کیست ادنتوژنیک اغلب تا زمانی که رشد نکرده و کاملاً بزرگ نشده است، هیچ‌گونه علائم و عوارضی ندارد. تا آن زمان، ممکن است به شکل یک برآمدگی قابل مشاهده و یا برجستگی در فک، خود را نشان دهد. در صورت عدم درمان، این کیست ممکن است همچنان به رشد خود ادامه داده، باعث ضعیف شدن فک و آسیب به دندان‌های مجاور شود. به ندرت یک کیست ممکن است عفونی، متورم و دردناک شود. این عفونت ممکن است به مناطق دیگر بدن گسترش یابد. درصد بسیار کمی از این کیست‌ها ممکن است سرطانی شده و به مناطق دیگر بدن سرایت کنند.

۴- کیست موکوسل (مخاطی):

این نوع کیست در بافت‌های نرم دهان از جمله زبان، گونه درونی و یا لب ایجاد می‌شود. کیست موکوسل در پاسخ بدن به تحریک یا آسیب بافت تشکیل می‌شود. بر خلاف دیگر کیست‌های دهانی، این کیست‌ها معمولاً خود به خود برطرف می‌شوند، به استثنای کیست اپولیس (لثه) و کیست رانولا (زیر زبان) که می‌تواند موجب درد و ناراحتی قابل توجهی شود و معمولاً با عمل جراحی برداشته می‌شود.