زمانی که ضخامت استخوان فک ( آلوئلار ) ۳- ۴ mm می رسد می توان بجای استفاده از تکنیک اتساع استخوان فک ( ridge expansion) و قرار دادن ایمپلنت سیلندری یا پیچی معمولی ، از ایمپلنت های تیغه ای یا وج استفاده کرد.

 در روشهای معمول با توجه به اینکه ضخامت استخوان به شکل دایره افزایش می یابد. در ناحیه جلویی استخوان یا باکال ،، ضخامت باکال حداقل و خون رسانی محدود می شود و در نتیجه تحلیل استخوان در ناحیه باکال مشاهده میگردد .

اما ، در ایمپلنت های وج ، ضخامت استخوان مانند کتاب باز می شود و ضخامت استخوان باکال کمتر افزایش می گردد و احتمال تحلیل استخوان کمتر است.

 ایمپلنت های وج معمولا در ناحیه قدامی فک بالا و درنواحی بطرف دیستال حداکثر تا پرمولار دوم استفاده می گردد.

قطر باکال – لینگوال ایمپلنت تقریبا ۲٫۵ mm است و قطر مزیال – دیستال ۳٫۴ ۴ ۵ mm است.

گرچه سیستم ، اندیکاسیون این گروه ایمپلنت را در نواحی تک ریشه ای ماگزیلا توصیه کرده است اما گاها میتوان فراتر رفته و در نواحی دیستال فوارمن منتال فک پایین( ناحیه دندانهای کرسی فک پایین ) نیز بکار برده و می توان این ایمپلنت را در قسمت لینگوال عصب الوئلار قرار داد .

گاها بجای پیوندهای پیچیده فک تحت شرایط بیمارستانی و یا جابجایی عصب فک پایین که گاها با عوارض خاصی همراه است، در برخی موارد خاص میتوان ازین ایمپلنتها استفاده نمود. لذا توصیه میکنیم که اگر از کاشت ایمپلنت صرف نظر نموده آید با ما مشاوره مجددی داشته باشید چه بسا که بتوان راه حل ساده تری برایتان داشته باشیم.

فاصله زمانی کشیدن دندان تا کاشت ایمپلنت چقدر است؟

در صورتی که دندان کشیده شود و همزمان کاشت دندان انجام نشود، حداقل به مدت دو ماه فاصله زمانی لازم است تا در محل دندان کشیده شده استخوان تشکیل شود.

ایمپلنت می تواند همزمان با کشیدن دندان جایگزین شود.، که البته شرایط خاص خود را دارد.

از جمله :

– دندان مورد نظر عفونی نباشد

– قطر ریشه دندان و  تعداد ریشه های دندان مذکور

– استخوان موجود در فک بویژه به صورت طولی

– نزدیک بودن یا نبودن ریشه دندان به سینوس.

پس از از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع , امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری است. اگر گذاشتن با تاخیر ایمپلنت پیشنهاد می شود ایمپلنت های کوچکتر و استوانه ای به دلیل در دسترس بودن استخوان کمتر استفاده می شود.

مکان کاشت دندان و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که متخصص پروتز انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است.

میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه است.

مرحله دوم درمان ایمپلنت دندان:

بعد از سه الی شش ماه مرحله دوم کاشت ایمپلنت آغاز می شود که همان مرحله پروتز است.

پروتز می تواند به صورت ثابت یا همان روکش روی فیکسچر باشد(پروتز ثابت) و طی حدود چهار جلسه قالب گیری از ایمپلنت و امتحان، روکش تحویل بیمار شود.

یا به صورت متحرک باشد. ایمپلنتها می توانند به صورت پایه هایی برای پروتز متحرک نیز به کار روند، که پروتز متحرک به صورت دگمه فشاری روی آنها قرار میگیرد و محکمتر از حالت عادی در داخل دهان قرار میگیرد.