خارج کردن دندان های ساده و پیچیده و جراحی دندان های نهفته چگونه است؟

بیمارانی که جهت انجام اعمال جراحی و یا خارج کردن دندان به مطب می کنند، با یک معاینه دقیق مورد ارزیابی قرار گرفته و در صورتی که مشکل حادی نداشته باشند اقدامات درمانی بعدی را دریافت می کنند.

بسیاری از بیماری های سیستمیک قابل کنترل، مشکلی با اعمال جراحی و کشیدن دندان ندارند ولی مراجعینی که بیماری سیستمیک کنترل نشده، فشار خون کنترل نشده ، ناررسایی شدید کلیه و بیماری حاد قلبی دارند، دندان آنان کشیده نخواهد شد و درمان آنان به گونه ی دیگری خواهد بود.

در چه مواردی باید دندان را از دهان خارج کرد؟

• پوسیدگی : یکی از شایع ترین علل کشیدن دندان می باشد. اگرچه کشیدن پروسه ساده ای است ولی تصمیم گیری دشواری است.
• دندان های عقل نیمه نهفته یا نهفته که به دندان های مجاور آسیب وارد می کنند.
• بیماری های پریودنتال ( بیماری های لثه)
• ارتودنسی جهت ایجاد فضا برای همه دندان ها در داخل قوس فکی
• شکستگی دندان
• دندان هایی که به درمان ریشه پاسخ نمی دهند.
• درمان های مرتبط با ضایعات پاتولوژیک
• شیمی درمانی و رادیو تراپی
• دندان های نابجا

خارج کردن دندان ها نیازی به نیروی زیادی ندارد. اگرچه با بی حسی عمیق بافت های اطراف دهان بی حس میشوند اما گاها بیماران فشار وارده بر روی دندان ها و بافت های اطراف را در حین خارج کردن دندان ها احساس می کنند.

خارج کردن دندان یا جراحی های دهان میتواند برای برخی از بیماران با نگرانی و اضطراب همراه باشد و در اکثر موارد با توضیح مراحل و روش درمانی و دلگرم کردن بیمار توسط کادر درمانی کلنیک این نگرانی کنترل می شود. ولی در برخی موارد، کمک دارویی برای کنترل نگرانی و اضطراب لازم است.

علل خارج کردن دندان ها به روش جراحی:

• شکستن تصادفی تاج حین کشیدن دندان
• ریشه های باقی مانده
• دندان های به شدت پوسیده
• دندان های درمان ریشه شده که امکان نگه داری آن ها وجود ندارد.
• دندان های با ریشه های خمیده
• موقعیت غیر عادی دندان
• دندان های نهفته و نیمه نهفته
• دندان هایی که حفظ استخوان اطراف آن دندان جهت قرار دادن ایمپلنت ضروری است.

زخم چگونه بسته و خونریزی آن چطور کنترل می شود؟

در کشیدن ساده، بستن زخم ناحیه کشیده شده، با استفاده از نخ بخیه غیر ضروری است و تنها با قرار دادن گاز بر روی ناحیه کشیده شده و فشار ناشی از گاز گرفتن ، خونریزی بیمار کنترل می گردد.

در خارج کردن دندان به روش جراحی به دلیل بلند کردن لثه از سطح استخوان به کمک نخ بخیه ، لثه در محل اولیه خود ثابت نگه داشته می شود و خونریزی کنترل گردد.

عوارض بعد از خارج کردن دندان چیست؟

• خونریزی: خونریزی خفیف تا متوسط پس از کشیدن دندان وجود دارد.

اگرچه باید خودبخود متوقف شود مگر در شرایط وجود یک مشکل پزشکی خاص و استفاده از داروهای رقیق کننده خون.

• تورم و عفونت: تورم به مدت ۳تا ۴ روز افزایش یافته و طی ۵ تا ۷ روز ناپدید می شود.
• محدودیت در باز کردن دهان: عموما بعد از عمل جراحی عقل فک پایین رخ می دهد و ۷ تا ۱۰ روز بعد از جراحی به تدریج بهبود می یابد.
• آسیب به دندان های مجاور
• ارتباط دهانی _ سینوسی
• درد: درد بعد از کشیدن شدید نیست و حداکثر در طی ۱۲ ساعت اول است و سپس کاهش می یابد.

بلافاصله پس از جراحی و قبل از این که بی حسی موضعی از بین برود، از داروهای مسکن تجویز شده استفاده نمایید تا وقتی تاثیر ماده بی حسی از بین می رود احساس درد در ناحیه جراحی شده نداشته باشید.
لطفا در ۱۲ ساعت اولیه پس از جراحی، ناحیه را با کمک یخ خنک نگه دارید تا از بروز تورم در ناحیه جراحی شده جلوگیری شود. این تورم می تواند باعث باز شدن بخیه ها شود، ترمیم را به تاخیر بیندازد و امکان بروز درد پس از جراحی را تشدید کند.
در ساعات اولیه پس از جراحی دهان را شستشو ندهید، فقط در صورت نیاز آب دهان را به آرامی و آهستگی بیرون بریزید. تا ۲۴ ساعت پس از جراحی از نوشیدنی و غذای داغ استفاده نکنید.
تا یک هفته از غذاهای سبک و نرم مانند سوپ سرد، ماست، شیر، بستنی و … استفاده نمایید و از جویدن با سمتی که مورد جراحی قرار گرفته است خودداری نمایید.
از مصرف غذاهای پر ادویه یا آبمیوه ترش پرهیز نمایید. این غذاها می توانند منجر به تحریک ناحیه جراحی شوند و ایجاد درد نمایند.
هنگام صرف نوشیدنی، از لیوان استفاده نمایید و از نوشیدن به کمک نی پرهیز کنید.
استفاده کردن از نی خطر باز شدن بخیه ها را افزایش می دهد.
ممکن است تا ۲۴ ساعت پس از جراحی تراوش خونابه وجود داشته باشد.
در این صورت یک تکه گاز استریل را بر روی ناحیه جراحی شده قرار داده و بمدت بیست دقیقه فشار دهید. مکیدن آرام یخ یا نوشیدن مایعات خنک نیز به کاهش خونریزی کمک می کنند. سعی کنید با استفاده از بالش های متعدد حین خوابیدن سر خود را بالاتر از بدن قرار دهید. تمام این موارد به کاهش ترشح خونابه کمک می کنند. چنانچه ترشح خونابه ادامه داشت با ما تماس بگیرید.
هنگام مسواک زدن مراقب بخیه ها باشید تا آسیب نبینند. حتما تمام دندان ها البته به جز ناحیه جراحی شده و روی زبان خود را با مسواک تمییز کنید.
هرچه دهان شما تمیزتر باشد ترمیم زخم سریع تر بوده و خطر بروز عفونت در ناحیه جراحی شده کاهش پیدا می کند.در صورتی که برای شما دهانشویه کلرهگزیدین تجویز شده، اول مسواک بزنید و سپس دهان شویه را بمدت سی ثانیه در داخل دهان غرغره نمایید و سپس بیرون بریزید.
پس از استفاده از دهانشویه دهان خود را نشویید و به مدت نیم ساعت از مصرف نوشیدنی یا غذا خودداری فرمایید تا دهانشویه خاصیت ضدعفونی کنندگی خود را از دست ندهد.
در صورتی که طعم دهانشویه برای شما نامطبوع است می توانید آن را با کمی آب رقیق نمایید.
به این منظور از در دهانشویه به عنوان پیمانه استفاده کنید و نیمی از آن را با دهانشویه و نیم دیگر را با آب پر نموده و سپس استفاده نمایید.
مصرف دهانشویه را تا زمانی که بخیه ها در دهان شما هستند یا تا زمانی که جراح مقرر نموده ادامه دهید.
این دهانشویه با هدف جلوگیری از بروز عفونت پس از جراحی برای شما تجویز شده و نیازی به مصرف دائمی آن نمی باشد.
لطفا داروهایی را که برایتان تجویز شده طبق دستور جراح استفاده نمایید و از مصرف خودسرانه داروهایی که تجویز نشده جدا خودداری فرمایید.
طی ۲۴ ساعت اول به هیچ وجه از مشروبات الکلی و سیگار استفاده نکنید و این کار را ترجیحا تا زمانی که بخیه ها در دهان شما هستند ادامه دهید. این مواد روند ترمیم در ناحیه جراحی شده را کند یا موقف می کنند. شما می توانید از این زمان به عنوان فرصتی مناسب جهت ترک این عادات مضر استفاده نمایید.
چنانچه از بخیه های قابل جذب برای شما استفاده نشده باشد، برای خارج کردن بخیه ها ۷ تا ۱۰ روز بعد مراجعه نمایید.
در بعضی موارد که هنگام قرار دادن ایمپلنت ها پیوند استخوان به صورت همزمان انجام شده، بهتر است جهت جلوگیری از باز شدن ناحیه جراحی شده و خارج شدن مواد پیوندی، پس از دو هفته جهت خارج کردن بخیه ها اقدام کنید.
جهت کنترل و مراقبت ناحیه جراحی و ایمپلنت ، ویزیت های دوره ای برای شما گذاشته می شود.
توصیه می شود برای بهره گیری کامل تر از نتایح درمانی خود به انجام این معاینات دوره ای پایبند باشید.
بعد از باز کردن بخیهها، مسواک زدن و نخ کشیدن را با روشی که در جلسه ی قبل از جراحی به شما آموزش داده شده است آغاز نمایید.
بهتر است مسواک زدن از این تاریخ به مدت ۵ روز به آرامی ولی با روش صحیح انجام گردد.
پس از آن بدون نگرانی با فشار طبیعی در ناحیه لبه لثه مسواک زدن را ادامه دهید. حذف پلاک میکروبی که عامل اصلی بیماری های لثه و ایمپلنت است بعد از درمان ضرورت کامل دارد. این امر جز با مسواک زدن و نخ کشیدن به طریقه صحیح تحقق نمییابد.
هرگونه کوتاهی در این امر ،ترمیم را به تعویق انداخته و در بهبود کامل اختلال ایجاد می کند.

ارتودنسی گرایشی از دندان پزشکی است که برای تامین نیازهای زیبایی و درمانی بیمارانی طراحی شده که نحوه ی قرارگیری دندان هایشان به هر دلیلی ( مثل کوچکی یا بزرگی فک ها، جلو یا عقب بودن فک ها ، جلو بودن دندان ها، دندان اضافه،فاصله بین دندان ها، خوب جفت نشدن دندان ها و یا شلوغی دندان ها) مشکل دارد.(malocclusion )

این بیماران علاوه بر مشکل زیبایی و اعتماد به نفس در صحبت کردن، جویدن غذا و نیز رعایت بهداشت و نخ دندان کشیدن مشکل دارند.ارتودنسی همچنین در درمان و کنترل جنبه های مختلف رشد صورت (ارتوپدی فک و صورت) و بهبود ظاهر و نحوه ی رشد فک موثراست.

متخصصینی که در رشته ارتودنسی تححصیل کرده اند ارتودنتیست (orthodontist ) خوانده میشوند این لغت از کلمه یونانی ارتوس به معنای مستقیم ، صاف و بی نقص و دنتوس به معنای دندان گرفته شده است.

• دلایل انجام ارتودنسی

• بستن فاصله بیش از حد موجود بین دندان ها
• مطمئن شدن از تراز بودن سر دندان ها با یکدیگر
• راست کردن دندان های دارای انحراف (مرتب کردن دندان)
• بهبود وضعیت صحبت کردن یا غذا خوردن (عملکرد دهان)
• بهبود سلامتی بلند مدت لثه ها و دندان ها
• جلوگیری از فرسایش یا ایجاد آسیب بلند مدت در دندان ها
• درمان وضعیت نامناسب گاز گرفتن (مال اکلوژن):  فک و دندان بعضی کودکان به نحو مناسب رشد نمی کنند. به این ترتیب مال اکلوژن به ایجاد انحراف در رشد دندان، عدم قرارگیری مرتب دندان ها نسبت به یکدیگر و وجود مشکل در ارتباط با تماس دندان های بالا و پایین در دهان اشاره دارد (دو کمان دندان در بالا و پایین دهان). این مشکلات می تواند به خاطر آسیب وارد شده به دندان ها یا استخوان های صورت، مکیدن زیاد انگشت شست، یا به خاطر برخی دلایل ناشناخته برای فرد ایجاد شود.
• مکیدن شست (مکیدن انگشت): می تواند باعث تغییر شکل دندان و استخوان زیر آن شود. به منظور بازیابی فرآیند رشد عادی، لازم است که عادت مکیدن شست ترک شود. معمولاً مال اکلوژن نمی تواند بر سلامت فیزیکی فرد تاثیر گذارد و این موضوع یک بیماری نیست، بلکه در حقیقت انحراف در وضعیت عادی دندان ها می باشد. به هر حال، این مشکل می تواند بر ظاهر صورت فرد و نیز ظاهر دندان ها تاثیر داشته باشد و به همین خاطر می تواند باعث خجالت فرد یا عدم اعتماد به نفس وی یا حتی ابتلا به افسردگی شود. در حالت های جدی، مال اکلوژن می تواند بر توانایی خوردن غذا، صحبت کردن و نیز حفظ بهداشت دندان ها تاثیر با اهمیت داشته باشد.

سن مناسب:

هر کدام از درمان های ارتودنسی سن مخصوص به خود دارند.درمان های ثابت کامل ارتودنسی معمولا از حدود دوازده سالگی که تمام دندان ها رویش پیدا کرده اند تا آخر عمرقابل اجرا میباشد. از طرف دیگر درمان های متحرک و یا اصلاح رشد فکی در سنین پایین تر نتایج بهتری دارند مطابق دستورالعمل انجمن ارتودنتیست های آمریکا.بهترین روش برای تشخیص سن مناسب برای شروع درمان فرزندتان این است که از۷ سالگی برای معاینه ارتودنسی مراجعه نمایید تا پیش از آنکه دیر شود مشکل تشخیص داده شود.البته درمان های ارتودنسی ثابت محدودیت سنی ندارند و میتوان هر زمان برای اصلاح ظاهر و لبخند خود اقدام نمود.

مراحل ارتودنسی شامل:

بهداشت مناسب دهان

قبل از شروع درمان ارتودنسی لازم و ضروری است. هنگامی که ابزارهای لازم بر روی دندان قرار گیرد، احتمال باقی ماندن غذا بر روی دندان و زیر این ابزارها افزایش پیدا می کند و به همین خاطر بیمار به مسواک زدن دقیق تر و جلوگیری از پوسیدگی دندان در طول مدت درمان نیاز خواهد داشت. به هر حال بیمارانی که از سطح مناسب بهداشت دهان برخوردار نباشند، به احتمال بیشتر پس از شروع دوره درمان با پوسیدگی دندان های خود مواجه خواهند شد.

تشخیص مشکلات دندان

ارزیابی –ارتودنتیست وضعیت دندان های بیمار را ارزیابی کرده و نحوه رشد آنها بدون استفاده از روش های ارتودنسی را پیش بینی می کند. در این مرحله فعالیت های زیر ممکن است توسط پزشک انجام شود:

• بررسی سابقه کامل درمانی و بهداشت دندان های بیمار
• معاینه فیزیکی
• تهیه عکس رادیولوژی از دندان و فک
• تهیه فتوگرافی از دندان ها

هنگامی که این ارزیابی انجام شد، ارتودنتیست درباره روش درمان تصمیم خواهد گرفت.

انواع ارتودنسی

دو نوع اصلی ارتودنسی برای افراد استفاده می شود که عبارت از ارتودنسی ثابت و ارتودنسی متحرک است.

ارتودنسی ثابت

رایج ترین ابزاری است که توسط ارتودنتیست مورد استفاده قرار می گیرد ارتودنسی ثابت می باشد. از این روش زمانی استفاده می شود که دقت عمل برای پزشک اهمیت داشته باشد. هر چند در این حالت بیمار می تواند بطور عادی غذا بخورد، باید از مصرف برخی غذاها و نوشیدنی ها در هنگام استفاده از ارتودنسی ثابت اجتناب کرد. برای مثال نوشیدنی های حاوی کربونات، شیرینی سفت، یا تافی از مواردی است که فرد باید از مصرف آنها خودداری کند.

رایج ترین نوع ارتودنسی ثابت با استفاده از براکت ها (Brackets )به شرح زیر انجام می شود:براکت ها معمولا بر روی سطح خارجی دندان ها توسط مواد مخصوص دندانپزشکی و دستگاهlight cure چسبانده میشوند

در ادامه این براکت ها بر روی سیم هایی(Archwire) توسط کش ها، فنرها و …حرکت داده میشوندتا به موقعیت دلخواه برسند. برای این کار لازم است ماهی یکبار برای کنترل وضعیت درمان و اصلاح سیم ها و تنظیم نیروها به ارتودنتیست خود مراجعه نماید.دوره درمان در این حالت میتواند از چند ماه تا دو سال ادامه داشته باشد. کودکان معمولا ترجیح میدهند از پلاک های رنگی برای ارتودنسی دندان های خود استفاده کنند و هر جلسه با تغییر رنگ آن و یا ترکیب رنگ ها به لبخند خود تنوع و ظاهری جذاب ببخشند، در حالی که برخی بزرگسالان انواع روشن و ساده تر را ترجیح میدهند.

ارتودنسی متحرک

از این نوع ارتودنسی معمولاً برای درمان مشکلات جزئی همچون جلوگیری از مکیدن شست یا اصلاح انحراف کم دندان ها و یا تنگی فک استفاده می شود. هنگام استفاده از این روش می توان لوازم ارتودنسی را برای تمیز کردن پس از غذا خوردن یا برای نخ دندان کشیدن از دهان خارج کرد.

انواع لوازم ارتودنسی

تمام لوازم ارتودنسی به شیوه مشابه عمل می کنند که در این شیوه فشار آرام و ثابت به دندان ها وارد می شود تا دندان ها به سمت محل مناسب خود حرکت کنند. اما چگونگی استفاده از این فشار در افراد و شرایط مختلف با توجه به نوآوری های ایجاد شده در سال های اخیر متفاوت است. برخی از لوازم جدیدتر و دارای قابلیت رویت کمتر به سهولت برای افراد بزرگسال و سبک زندگی آنها قابل استفاده است. انواع لوازم ارتودنسی به شرح زیر هستند

براکت های فلزی

در این حالت پلاک های فلزی کوچک به جلوی دندان بسته می شود و
یک سیم از بین این پلاک ها رد شده و آنها را به یکدیگر متصل می کند.
در نهایت این سیم به قید فلزی پیچیده شده دور دندان های آسیاب عقب دهان محکم می شود.

براکت های روشن و شفاف

به جای براکت ها و پلاک های فلزی که به شدت جلب توجه می کنند، می توان از انواع شفاف ساخته شده از مواد سرامیکی یا پلاستیکی یا ترکیبی از هر دوی آنها استفاده کرد. این پلاک ها به سختی دیده می شوند و فقط سیم نازکی که از آنها رد شده قابل مشاهده است. به هر حال این پلاک ها در مقایسه با براکت های فلزی به احتمال بیشتر دچار شکستگی می شوند.

تراز کننده های شفاف

به عنوان یک جایگزین برای انواع ثابت لوازم ارتودنسی که در بالا اشاره شد، تراز کننده های شفاف متحرک هستند. در حقیقت این تراز کننده ها یک مجموعه پلاستیک شفاف سینی مانند هستند که دقیقاً روی دندان شما را می پوشانند. هر سینی یک بخش از مجموعه سینی هایی است که می تواند دندان شما را کمی از جای خود حرکت داده و به تدریج آن را در محل صحیح خود قرار دهد. این سینی ها با کمک متخصصان نرم افزار تهیه می شوند که برای این کار لازم است یک مدل مجازی از گاز گرفتن شما شبیه سازی و تهیه شود.

براکت های زبانی

این براکت های فلزی به پشت دندان شما (بخش داخل زبان) بسته می شوند و به همین خاطر امکان مشاهده آنها برای دیگران وجود ندارد. در حالت عادی از سمت خارجی دهان (طرف مثبت) برای جایگذاری براکت ها استفاده می شود. در صورتی که بخواهیم از سمت داخلی (طرف منفی) دهان برای این کار استفاده کنیم، جایگذاری براکت ها دشوارتر خواهد بود و
به همین خاطر هزینه استفاده از این روش بیشتر از روش های ارتودنسی قدیمی و معمول است.

فرآیند گام به گام استفاده از براکت ها

مراحل استفاده از براکت ها به شرح زیر است:

۱. ملاقات با دکتر برای مشاوره
.پزشک وضعیت بیمار را معاینه کرده و مسائل زیر را مشخص می کند:

• نیاز به استفاده از درمان ارتودنسی
• نوع درمان مورد نیاز برای بیمار
• تخمین مدت زمان لازم برای دستیابی به نتایج نهایی مورد نظر

در این ملاقات از وضعیت فعلی دندان های بیمار عکس عادی و عکس رادیولوژی پاناروما گرفته می شود.

۲. بررسی عکس ها و رادیوگرافی ها

در این جلسه با معاینه مجدد بیمار در صورت نیاز به ترمیم دندان ها، کشیدن و جرمگیری و … دستورات لازم داده میشود.

۳. چسباندن براکت ها

در این جلسه با آماده کردن سطح دندان ها، براکت ها توسط مواد مخصوص بر روی دندان ها ثابت میشوند. به تشخیص ارتودنتیست این اقدام ممکن است بر روی دندان های یک فک و یا هر دو فک انجام شود. طول مدت این جلسه یک ساعت و نیم است.

۴. جلسه های اصلاحی( ملاقات های منظم ماهانه)

این جلسات در هر ۳ تا ۵ هفته انجام میشود.در این جلسات سیم ها و سایر دستگاه های ارتودنسی هر مرحله متناسب با هدف ارتودنتیست تنظیم میشود. این جلسه حدود ۳۰ – ۱۵ دقیقه به طول می انجامد. تعداد این جلسات بستگی به شدت ناهنجاری ، ۸ تا ۳۰ جلسه خواهد بود.

۵. جلسه خارج کردن دستگاه ثابت

در این جلسه براکت ها از روی دندان برداشته میشود و دندان ها تمیز میشود.سپس برای ساخت دستگاه نگهدارنده قالب از فک گرفته میشود. طول مدت این جلسه یک ساعت است.

از آنجا که مسواک نمی تواند به فواصل بین دندانی وارد شود و آن فواصل را تمیز کند، این ناحیه یکی از شایع ترین محل های پوسیدگی دندانی است…بنابراین برای تمیزکردن باقیمانده مواد غذایی و برطرف کردن پلاک های میکروبی از فواصل بین دندانی، علاوه بر نخ دندان، گاهی استفاده از مسواک های بین دندانی نیز لازم می شود. به کار بردن مسواک های بین دندانی برای استفاده روزانه، تمیز کردن دقیق پل های دندانی(بریج)، سیم و براکت های ارتودنسی و ایمپلنت توصیه می شود. مسواک های بین دندانی را باید حداقل روزی یک بار استفاده کرد و بهترین زمان استفاده از آنها بعد از وعده غذایی، به خصوص بعد از شام، است.
ازمسواک های بین دندانی می توان در موارد زیر استفاده کرد

۱.استفاده روزانه در شرایط عادی مسواک بین دندانی را با حرکت ملایم در فواصل بین دندان ها وارد کنید. هرگز این مسواک را با فشار وارد فضاهای دندانی نکنید.برای فک پایین، این مسواک را به صورت مایل از پایین به بالا و برای فک بالا، به صورت مایل از بالا به پایین حرکت دهید.با حرکت های ظریف افقی، چند بار مسواک بین دندانی را در فضاهای بین دندان حرکت دهید.

۲.در موارد ارتودنسی

مسواک های بین دندانی به صورت تخصصی برای تمیز کردن سیم و براکت های ارتودنسی هم توصیه می شوند. حرکت این مسواک باید آرام باشد تا فشار بیش از حد به سیم ارتودنسی وارد نشود.
همچنین سمت چپ و راست براکت ها به صورت تک به تک باید تمیز و مسواک از بالا و پایین سیم عبور داده شود.

۳. مراقبت های بهداشتی شخصی در خانه و مراقبت های پیوسته حرفه ای به وسیله متخصص، در حفظ سلامت ایمپلنت ها نقش بسزایی دارد. اهمیت این نکته به خصوص در شرایطی که ایمپلنت در مجاورت دندان های سالم قرار گرفته، بیشتر است.
از مسواک بین دندانی برای تمیز کردن بین پیچ های ایمپلنت و زیر پروتز استفاده می شود. به آرامی مسواک را بین یک پین و دیگری قرار دهید و آن را با حرکت های رفت و برگشت، آرام تمیز کنید.توجه داشته باشید جنس مسواک های بین دندانی که برای مراقبت از ایمپلنت توصیه می شوند، به طور کامل پلاستیکی باشد. استفاده از انواع فلز برای سطح ایمپلنت به شدت مضر است.

همچنین در بافت لثه اطراف ایمپلنت در مقایسه با دندان طبیعی جریان خونرسانی کمتر است. این خونرسانی کمتر، ایمپلنت را به هجوم باکتری آسیب پذیرتر می کند. در نتیجه استفاده از مسواک بین دندانی مناسب برای ماساژ ایمن لثه توصیه می شود.

روش انتخاب مسواک بین دندانی:

مسواک های بین دندانی در اشکال مختلف و اندازه های مختلف برای نیاز های متفاوت بیماران وجود دارد. نکته اصلی که هنگام انتخاب مسواک بین دندانی باید در نظر گرفت، فاصله بین دندان هاست.فاصله بین دندان ها، همه به یک اندازه نیست. برای مثال مسواک بین دندانی بزرگ برای فواصل دندانی باریک و کوچک مناسب نیست و هرگز نباید با فشار دادن، آن را بین دندان ها وارد کرد. زیرا باعث آسیب به لثه می شود.روش استفاده از مسواک های بین دندانی در موارد ارتودنسی، ایمپلنت، پل های دندانی و تحلیل لثه متفاوت است، به همین دلیل فقط دندانپزشک میتواند دقیقا بهترین شکل و اندازه را انتخاب و توصیه کند.با توجه به نتایج تحقیقات انجمن دندان پزشکان آمریکا، ۸۷ درصد افراد به صورت مداوم از نخ دندان استفاده نمی کنند. مسواک بین دندانی به همین جهت پیشنهاد مناسبی برای تمیز کردن فواصل بین دندانی است.