تشخیص غلط یک بیماری چقد زیان آور است؟
مروری بر تشخیص غلط یک بیماری و هدر رفتن زمان طلایی درمان بیماری که مبتلا به سرطان دهان شد .
بیمار آقایی است مضطرب که با نامه ارجاع و شرح حال از دندانپزشک خود جهت بررسی یک ضایعه دهانی مراجعه می‌کند.
مردی چهل ساله، غیر سیگاری و از لحاظ فرهنگی آگاه، شش ماه قبل به علت زخمی بر روی لبه لثه دندان پرمولر دوم پایین به دندانپزشک مراجعه می‌کند.
دندانپزشک بدون تشخیص خاصی اقدام به تجویز دهان‌شویه، می‌کند
. دو هفته بعد، مراجعه بعدی بیمار به‌علت عدم بهبودی بود که این‌بار دندانپزشک مذکور با تشخیص اینکه ضایعه زخمی، ناشی از درگیری ریشه عفونی دندان مجاور است، آنتی‌بیوتیک تراپی را آغاز می‌کند.
از آنجایی که این‌بار نیز بیمار بهبود نمی‌یابد به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه می‌شوند.
مراجعه‌ای که حاصلی بیش از مراجعه به دندانپزشک قبلی را در بر نداشت…
پس از شش ماه دندان پرمولر ( کرسی کوچک )دوم لق شده و توسط دندانپزشک به‌علت عدم قابلیت نگهداری کشیده می‌شود
تنها پس از گذشت یک هفته بعد از کشیدن دندان، نه‌تنها بهبودی حاصل نشد بلکه ضایعه‌ای اگزوفیتیک و زخمی از حفره دندان کشیده شده بیرون می‌زند و نمای کلینیکی بدی ایجاد می‌کند
. این پروسه هدر رفتن زمان، شش ماه ادامه می‌یابد تا زمان ارجاع و تشخیص قطعی که بیمار تحت جراحی نمونه‌برداری قرار گرفته و مشکل شش‌ماهه وی تشخیص داده می‌شود :
دندانپزشک ایشان اقدام
به انجام درمان انتخابی کرده است.
بیمار تحت نمونه‌برداری اینسیژنال (یعنی برداشتن بخشی از ضایعه) قرار گرفت که در مطالعه هیستوپاتولوژی با تشخیص قطعی «کارسینوم سلول‌های سنگفرشی» تحت جراحی همی مندیبولکتومی و رادیوتراپی قرار گرفت.
زبان ساده یعنی برش و برداشت فک پایین ،، همینطور رادیوتراپی جهت درمان سرطان .
دراین مرحله شاید چند سوال به ذهن شما برسد:
– سوال اول اینکه تشخیص این بیمار چگونه است؟
یادمان باشد جنسیت زن، محل کف دهان و زبان، بیمار غیر سیگاری و درگیری گره‌های لنفاوی ناحیه درگیر ضایعه از فاکتورهای بدتر کردن پروگنوز بیمار است.
– سوال دوم چرا ضایعه بدخیم کنار ناحیه دندان کشیده شده ناگهان مشی تهاجمی به خود گرفته، سریعا بزرگ می‌شود؟
یک تومور بدخیم جهت رشد و تکثیر خود تمامی امکانات سلولی مولکولی بدن بیمار را به کار می‌گیرد. بنابراین طبیعی است امکانات سلولی ملکولی که میبایست در خدمت ترمیم حفره دندان کشیده شده باشد، توسط تومور به کار گرفته شود، نتیجه آن افزایش حجم ناگهانی و مشی تهاجمی تومور باشد.