کیست های منشأ دندانی آن طور که بیماران از آن وحشت دارند خطرناک نیستند. آن ها بیشتر موارد دردناک نیستند. رشد کمی دارند و اغلب بر روی بافت های مجاور تأثیر زیادی ندارند؛ اما چون از یک لایهٔ اپیتلیوم در حال رشد در دیواره، تشکیل شده است، به طور ذاتی پتانسیل تغییر ماهیت دارند. این تغییر ماهیت می تواند در موارد خیلی نادر، به سمت تشکیل تومور از دیوارهٔ کیست باشد.

در موارد کمتری هم این تومورها ممکن است بدخیم باشند؛ بنابراین درمان همیشه مورد نیاز است؛ اما پروسهٔ درمان ممکن است با مداخلات مرحله ای باشد؛ یعنی در بار اول فقط دندان درمان شود. در ادامه در بررسی ها ممکن است نیاز به جراحی هم وجود داشته باشد.

در نهایت اگر هر بافتی از بدن در جریان جراحی خارج شود (بیوپسی)، طبق پروتکل به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده می شود تا ماهیت آن بررسی شود و آنجاست که به طور قطعی اسم «کیست» یا ضایعهٔ دیگر روی آن می گذارند.

چگونه می‌توان از تشکیل کیست دندان جلوگیری کرد؟

معمولا به ندرت دندان‌های سالم دچار کیست می‌شوند. اگر عصب دندان از بین برود، باید به طور کامل درمان شده تا موجب عفونت نگردد. اگر درمان موفقیت آمیز باشد، بافت‌های ریشه تبدیل به کیست یا آبسه نمی‌شوند. به همین دلیل مهم است که به طور منظم به دندانپزشک مراجعه کرده و دندان‌های خود را چک کنید.

گاهی اوقات، دندانپزشک ممکن است احساس کند که شما دارای دندان اضافی می‌باشید. برای چنین مواردی توصیه می‌شود که از ۳D i-CAT برای تشخیص موقعیت دندان استفاده کنید. با این روش می‌توان زمانی که هنوز کیست کوچک می‌باشد آن را تشخیص داده و اقدام به درمان آن کرد.

 درمان کیست دندان به چه صورت است؟

اندودنتیست ها (متخصصین درمان ریشه)، جراحان فک و صورت، پاتولوژیست های فک و صورت و متخصصین تشخیص بیماری های دهان و دندانگروه های تخصصی هستند که بیش از بقیه با تشخیص و درمان کیست دندان سروکار دارند و بهتر می توانند شمارا راهنمایی و نگرانی های شمارا برطرف کنند. دندانپزشک یا جراح دهان و فک با توجه به محل، نوع و اندازه کیست، اقدام به درمان آن می‌کند. در برخی موارد درمان اندودنتیک و در موارد دیگر کشیدن دندان مورد استفاده قرار می‌گیرند.